Miasta są intrygujące. Od zawsze kojarzą się z dobrym, wygodnym życiem: Praca, szkoła, oferta kulturalna i rekreacyjna, ale też różnorodność i anonimowość. To miejsce wymiany myśli i opinii.

Wraz z wprowadzeniem nowych szybszych środków transportu miasto zaczęło wdzierać się na wieś. Samochód, będący uniwersalnym środkiem transportu, dał pojedynczej osobie możliwość przemieszczenia się niemalże bez żadnych ograniczeń i stał się symbolem wolności. Przebudowy po drugiej wojnie światowej, uwzględniające ruch samochodowy, zamieniły wiele naszych miast w miasta dla samochodów. W przestrzeni publicznej coraz mniej jest miejsca na spotkania i wymianę spostrzeżeń: na rynkach parkują auta, dzielnice poprzecinane są infrastrukturą drogową, hałas i zanieczyszczenie powietrza wywołują choroby, miejsca parkingowe wpływają na wzrost cen mieszkań, coraz trudniej znaleźć przestrzeń na place zabaw. Większość ludzi nie potrafi już sobie jednak wyobrazić życia bez samochodu.

Ruch uliczny, będący niegdyś gwarantem sprawnego funkcjonowania miasta, w swojej współczesnej formie zagraża komfortowemu życiu w mieście. Wiele ośrodków miejskich próbuje wpływać na zmianę tej sytuacji. Koncepcji jest wiele: Opłaty za wjazd do miasta, tak zwane „super kwartały”, w których ruch samochodowy jest w dużej mierze zakazany, ograniczona ilość miejsc parkingowych, nowe trasy linii tramwajowych, rozbudowa stref dla pieszych i utworzenie ścieżek rowerowych.

Na ile pomocne będą przy tym innowacje techniczne, a na ile konieczna jest zmiana naszych przyzwyczajeń? A może potrzebny jest całkiem inny sposób działania? Najważniejsze pytanie, jakie musimy sobie zadać brzmi: W jakich miastach chcemy żyć w przyszłości?