W połowie lat 60. XIX wieku ukończono budowę sieci kolejowej łączącej największe miasta. Kraje związkowe Niemiec zaczęły więc rozszerzać sieć na obszary słabiej zaludnione. Aby obniżyć koszty, postawiono na kolej wąskotorową, której budowa była łatwiejsza. Ponadto chodziło tu nie tyle o osiąganie dużych prędkości, ile w ogóle o dotarcie do mniejszych miast i górskich dolin.

Idąc za przykładem Górnośląskich Kolei Wąskotorowych, w 1876 r. również w Saksonii opracowano plany utworzenia gęstej sieci kolei wąskotorowych, której budowę rozpoczęto w 1881 r. Na większości tras, jak choćby Lößnitzgrundbahn lub Weißeritztalbahn, rozstaw szyn wynosił 750 mm. Nieliczne wybrane odcinki, szczególnie w regionie Vogtland, posiadały prześwit 1000 mm. Aby ułatwić przeładunek towarów pomiędzy standardową koleją (o rozstawie torów 1435 mm) a sieciami wąskotorowymi, opracowano specjalne transportery czy też wózki, przy pomocy których wagony towarowe o standardowej szerokości mogły poruszać się po torach wąskotorowych.

Prędkość maksymalna lokomotyw wąskotorowych zazwyczaj nie przekraczała 30 km/h. Obok ciągniętych za sobą wagonów towarowych i osobowych lokomotywy spowodowały w najodleglejszych zakątkach Saksonii również rozwój transportu i ożywienie gospodarki.

Największy swój zasięg sieć wąskotorowa osiągnęła pod koniec 1912 r. Łączna długość wszystkich tras wynosiła wówczas prawie 510 km.
Większość tras nie była opłacalna: 14 z 21 działało tylko dzięki państwowemu wsparciu. Na terenach wiejskich i górzystych były one jednak niezbędne.

W latach 1892–1921 Saksońska Fabryka Maszyn w Chemnitz wyprodukowała na zlecenie Saksońskich Kolei Państwowych w sumie 96 lokomotyw wąskotorowych klasy IV K.

yposażone w ruchomy zespół napędowy lokomotywy były w stanie z łatwością pokonywać nawet najtrudniejsze zakręty. Posiadały one także dużą siłę pociągową wynoszącą 10,7 Mp. Konstrukcja umożliwiała lokomotywom IV K poruszanie się na prawie wszystkich saksońskich trasach wąskotorowych.

Typ 99 535 to jedna z niewielu maszyn, która bez jakichkolwiek modyfikacji, przetrwała falę rekonstrukcji przeprowadzanych w latach 60. Eksponat zachował się prawie całkowicie w stanie z okresu wycofania go z eksploatacji w 1968 roku.

Typ	K 44.7
Rozstaw szyn	750 mm
Długość ze zderzakami	9000 mm
Wysokość	3150 mm
Masa służbowa	27,4 t
Moc indykowana	250 KM
Prędkość maksymalna	30 km/h
Pojemność skrzyni wodnej/węglowej	2,4 m³/1 t