Na tej stronie korzystamy z plików cookie (ciasteczek). Niektóre z nich są niezbędne, a inne pomagają nam poprawiać jakość naszej strony, tak aby zapewnić odwiedzającym maksymalny komfort jej użytkowania. Szczegółowe informacje na temat partnerów, zastosowanych technologii i podstaw prawnych przetwarzania znajdują się w naszej deklaracji o ochronie danych. Aby wyświetlić pełną treść naszej strony internetowej, kliknij „Akceptuj”.
Kolej w służbie kraju
Dla większości pracowników byłych Kolei Regionalnych utworzenie Deutsche Reichsbahn (Niemieckie Koleje Państwowe) w 1921 r. było jednoznaczne z przejściem do służby państwowej: administracja i warsztaty kolejowe zatrudniały łącznie około 700.000 pracowników, w tym około 30.000 kobiet. DR były tym samym, za czasów Republiki Weimarskiej, największym pracodawcą w Niemczech. „Rodziny kolejarskie” stanowiły wówczas około 5% całkowitej populacji.
Kontynuując tradycje Kolei Regionalnych koleje DR, a od 1924 r. DRG (spółka), realizowały politykę troski i zabezpieczenia społecznego dla swoich pracowników. Pracownicy otrzymywali dodatki do dobrowolnie zawieranych ubezpieczeń, czy też do prowadzonych przez siebie świetlic dla sierot, kas pogrzebowych itp. Wsparcie otrzymywały również kolejowe kluby sportowe i organizacje zabezpieczenia potrzeb mieszkaniowych. W 1929 r. dla pracowników Reichsbahn przewidzianych było 175.000 mieszkań.
Kolejarskie wynagrodzenie w większości przypadków oznaczało „zabezpieczone ubóstwo”. Aby wyżywić rodzinę konieczne było posiadanie własnego ogródka. Jadłospis wzbogacały własne kury i kozy.
W szeregi swoich pracowników DR włączyły także wielu długoletnich oficerów i podoficerów, zwolnionych ze służby wojskowej. Żołnierze Reichswehry, którzy w latach 20. i 30. XX wieku odbyli przewidziane 12 lat służby, mieli prawo do zatrudnienia w zaopatrzeniu DR lub w administracji publicznej.
Mundur DRG, 1924
Na bazie różnych systemów określania rangi służbowej oraz umundurowania panujących w Kolejach Regionalnych, DRG stworzyły własny system umundurowania swoich pracowników. Podział na urzędników i pracowników utrzymano.
Mundur DRG był bardzo prosty i posiadał mniej ozdób niż było to praktykowane w Kolejach Regionalnych. Zrezygnowano z naramienników, a rangę oraz funkcję umiejscowiono na patkach na kołnierzu. Zastosowano też znacznie cieńszy materiał. Na mundur składały się czarne spodnie i służbowa czapka. Zimą uzupełnieniem stroju służbowego był dodatkowo długi płaszcz.
W czasie służby pracownicy DRG byli zobowiązani nosić mundur, ale także mieli do tego prawo w czasie wolnym.
| Materiał | serża wełniana/bawełna |
| Rozmiar | 54 (L) |
| Stopień | Nadinspektor stacji |